Ongelofelijk dapper en hard werkend, dàt zijn de studenten van de Birma Actie. Zij pakken kansen met beide handen aan, onder ontzettend moeilijke omstandigheden. De kansen die jullie ze bieden, met jullie donaties. Ik ontving (Engelstalige!) brieven van 4 studenten die dankzij de Birma Actie, in de Thaise vluchtelingenkampen een opleiding volgen. Hier lees je hun indrukwekkende verhalen:

Landmijn

‘Mijn ouders waren eenvoudige, arme boeren. Mijn oudere broer en ik gingen eerst wel naar school, maar na een grote aanval door het Birmese leger op ons dorp, kon ik niet meer naar school. Een paar jaar later ging mijn vader op een landmijn staan en overleed. Mijn moeder en ik waren intens verdrietig. Mijn oudere broer woonde op dat moment bij familie in een vluchtelingenkamp in Thailand, zodat hij daar naar school kon. Toen hij terug kwam, nam hij de zorg voor onze moeder over van mij. We vonden ondersteuning van jullie organisatie, zodat ook ìk naar school kon. Nu studeer ik zelfs Leadership and Management, in een vluchtelingenkamp in Thailand. Dank jullie wel voor de steun, aan ons en daarmee aan onze ouders, in zulke moeilijke tijden.’ Saw Nay Kyi Moo

Halsoverkop vluchten

‘Toen ik klein was moesten we halsoverkop vluchten, toen het Birmese leger ons dorp aanval. Sindsdien is mijn familie ontheemd, op de vlucht in ons eigen land. Mijn ouders zijn analfabeet, maar zij wilden heel graag dat hun kinderen wèl naar school zouden gaan. Gelukkig kreeg ik de kans om naar de Dormitory te gaan, en daar de middelbare school te volgen. En nu studeer ik zelfs, Leadership and Management, in een vluchtelingenkamp in Thailand. Ik wil bijdragen aan een betere toekomst. Ik hoop dan ook dat de steun van de Birma Actie stabiel zal zijn, zodat ik, en de studenten na mij, onze studies kunnen afronden. Ik ben jullie zeer dankbaar.’ Naw Chit Moo Than

Altijd onder druk

‘Als arme boeren was het voor mijn ouders heel erg moeilijk om ons naar school te laten gaan. Naast hun werk op het land, hadden ze andere baantjes om geld te verdienen voor ons schoolgeld. Daarbij zette het Birmese leger ons dorp altijd onder druk. Dorpelingen moeten gratis rijst en voedsel aanleveren, of taken doen voor het leger. Toen ik oud genoeg was, nam ik zelf ook bijbaantjes, om mijn ouders te helpen met geld verdienen. We werkten altijd hard. Ik moest eigenlijk stoppen met school, omdat het te moeilijk werd. Op dat moment ontmoette mijn ouders iemand van het onderwijs project en hoorden we dat er een Dormitory zou komen. Er zou zelfs financiële steun zijn, zodat ik daar de middelbare school zou kunnen volgen. Sindsdien is er veel voor mij veranderd. Ik kon naar school en huiswerk maken, zonder me constant zorgen te maken. En nu studeer ik zelfs, in Thailand. Ik ben jullie ontzettend dankbaar, want dit is voor ons een onbeschrijfelijke mogelijkheid. Saw Hei Myat

Ik geef nooit op

‘Mijn ouders zijn arm en ik ben de oudste van het gezin. Iedere dag als mijn ouders op het land gingen werken, paste ik op mijn broertjes en zusjes. Mijn ouders hadden niet genoeg geld voor school. Daarom ging ik pas voor het eerst naar school toen ik 7 jaar was. De andere kinderen in de klas keken op mij neer, omdat ik de armste was en nog niets wist. Ik werd gepest. Ik voelde me erg onzeker en zat altijd stilletjes en alleen in de klas. Toen ik klaar was met de lagere school, wilden mijn ouders dat ik zou stoppen met school. Maar ik wilde heel graag verder leren. Ik had alleen niets; geen geld voor school, geen plek om bij school in de buurt te verblijven en ik was bang voor de andere leerlingen. Gelukkig lieten mijn tante en oom, die leerkracht is, mij nog twee jaar naar school gaan. Ik mocht in die tijd bij hen verblijven. Toen ik dacht dat ik terug naar huis moest, ontmoette ik gelukkig iemand van het Birma Actie onderwijs project, die mij de kans gaf om naar de Dormitory te gaan. Zo kon ik de middelbare school afmaken. En op dit moment studeer ik zelfs, in een vluchtelingenkamp in Thailand. Ik heb nu veel betere vooruitzichten voor de toekomst. Ik zal nooit opgeven.’ Naw Hser La Wah

Jullie donaties maken een enorm verschil. Het geeft niet alleen deze jongeren kansen, maar deze hoger opgeleide jongeren gaan ook een verschil maken in hun land. Kortom, Peace is not a dream, it’s really is… you!

Blijf de Birma Actie steunen, het is hard nodig!